Ks. Mateusz Woszczyna<\/strong> (od 01.07.2020 do 30.06.2024)
Urodzi\u0142 si\u0119 w 1980 roku w Kolbuszowej. Jego rodzinna parafia to Wola Rani\u017cowska. Wychowywa\u0142 si\u0119 po\u015br\u00f3d czworga rodze\u0144stwa, dw\u00f3ch braci i si\u00f3str, spo\u015br\u00f3d kt\u00f3rych Pan B\u00f3g ju\u017c wcze\u015bniej powo\u0142a\u0142 na swoj\u0105 s\u0142u\u017cb\u0119 starsz\u0105 z si\u00f3str Mari\u0119 do Zgromadzenia S\u0142u\u017cebniczek Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny. Cztery lata po tym powo\u0142aniu sam postanowi\u0142 wst\u0105pi\u0107 na drog\u0119 kap\u0142a\u0144sk\u0105 przez rozpocz\u0119cie studi\u00f3w teologicznych w Wy\u017cszym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Lata formacji zaowocowa\u0142y wewn\u0119trzn\u0105 decyzj\u0105 o przyj\u0119ciu \u015bwi\u0119ce\u0144 diakonatu w dniu 8 maja 2004 roku i w konsekwencji \u015bwi\u0119ce\u0144 kap\u0142a\u0144skich, kt\u00f3re przyj\u0105\u0142 z r\u0105k Bp. Mariana Zima\u0142ka 28 maja 2005 roku. Nast\u0119pnego dnia sprawowa\u0142 Msz\u0119 prymicyjn\u0105 w rodzinnej miejscowo\u015bci. Miesi\u0105c p\u00f3\u017aniej decyzj\u0105 Bp. Andrzeja Dzi\u0119gi zosta\u0142 skierowany na swoj\u0105 pierwsz\u0105 plac\u00f3wk\u0119 duszpastersk\u0105 w Dzwoli gdzie pracowa\u0142 do 2007 roku. By\u0142 wikariuszem m.in. w Klimontowie. W tutejszej parafii by\u0142 r\u00f3wnie\u017c nauczycielem religii w LO nr III im. W\u0142. Broniewskiego.
Od 01.07.2024 pe\u0142ni funkcj\u0119 wikariusza w par. Podwy\u017cszenia Krzy\u017ca w Nowej D\u0119bie.<\/p>\n\n\n\n

Poprzedni proboszczowie:<\/strong><\/h2>\n\n\n\n

Ks. Izydor Papier (prob. 1947-1958)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 27 kwietnia 1910 r. w Janinie ko\u0142o Buska w diecezji Kieleckiej. Szko\u0142\u0119 podstawow\u0105 uko\u0144czy\u0142 w Janinie, a Gimnazjum w Stopnicy. Po maturze wst\u0105pi\u0142 do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. \u015awi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie przyj\u0105\u0142 28 czerwca 1936 r.
Jako wikariusz pracowa\u0142 w Lipie, Kr\u0119pie Ko\u015bcielnej i w parafii Naj\u015bwi\u0119tszego Serca Jezusowego w Ostrowcu \u015awi\u0119tokrzyskim, sk\u0105d dnia 10 lipca 1947 r. zosta\u0142 skierowany na pierwsze probostwo do parafii Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny Salety\u0144skiej. Przed nim parafi\u0105 kierowali ksi\u0119\u017ca ze Zgromadzenia Misjonarzy Saletyn\u00f3w.
Ks. proboszcz Izydor Papier by\u0142 gorliwym kap\u0142anem. Mieszka\u0142 w sparta\u0144skich warunkach. Nigdy nie narzeka\u0142, zawsze u\u015bmiechni\u0119ty i pogodny. Parafianie nazywali go \u201enasz Papierek\u201d. Dokona\u0142 wyko\u0144czenia i wystroju kaplicy oraz wybudowa\u0142 plebani\u0119 z drewna sosnowego. <\/p>\n\n\n\n

Ks. Jan Bania (prob. 1958-1963)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 21 grudnia 1912 r. w Solcu nad Wis\u0142\u0105, w diecezji Radomskiej. Pocz\u0105tkow\u0105 nauk\u0119 pobiera\u0142 w miejscowej szkole, a po V – klasie wst\u0105pi\u0142 do gimnazjum ksi\u0119\u017cy Pallotyn\u00f3w na Kopcu k. Wadowic, gdzie uko\u0144czy\u0142 6 klas. W 1932 r. zosta\u0142 przyj\u0119ty do Ni\u017cszego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. \u015awi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie otrzyma\u0142 11 czerwca 1939 r. z r\u0105k bpa Jana Kantego Lorka.
Prac\u0119 kap\u0142a\u0144sk\u0105 rozpocz\u0105\u0142 na wikariacie w Suchej i mimo czasu II wojny \u015bwiatowej gorliwie i owocnie pracowa\u0142 tak w Suchej jak i w nast\u0119puj\u0105cych po sobie wikariatach: w Odrow\u0105\u017cu, Kr\u0119pie Ko\u015bcielnej i Zwoleniu.
Po wojnie na wezwanie ks. Kardyna\u0142a Augusta Hlonda a tak\u017ce dla poratowania zdrowia, obj\u0105\u0142 plac\u00f3wk\u0119 duszpastersk\u0105 w Archidiecezji Wroc\u0142awskiej – Gryfog\u00f3r\u0119, potem \u017bar\u00f3w; pracowa\u0142 tam ofiarnie obs\u0142uguj\u0105c cztery ko\u015bcio\u0142y.
W 1951 r. wr\u00f3ci\u0142 do swojej Diecezji i obj\u0105\u0142 administracj\u0119 parafii – Sanktuarium Cierniem Ukoronowanego Pana Jezusa w Wielkiej Woli.
W r. 1958 zosta\u0142 przeniesiony do parafii Matki Bo\u017cej Salety\u0144skiej w Ostrowcu \u015aw., gdzie rozpocz\u0105\u0142 budow\u0119 dolnego ko\u015bcio\u0142a. Proboszczem tej parafii by\u0142 do roku 1963. Nast\u0119pn\u0105 plac\u00f3wk\u0105 by\u0142a parafia \u015bw. J\u00f3zefa w Skar\u017cysku Kamiennej. W 1966 W\u0142adza Diecezjalna przenios\u0142a go do Jedlni-Letniska, gdzie rozpocz\u0119to budow\u0119 nowej plebanii. Po pi\u0119ciu \u0142atach gorliwej pracy – na swoje \u017cyczenie, otrzyma\u0142 probostwo w rodzinnej parafii w Solcu n. Wis\u0142\u0105. W latach 1979-1982 duszpasterzowa\u0142 w Miedzierzy, a nast\u0119pnie w Domu Ksi\u0119\u017cy Emeryt\u00f3w.
Zmar\u0142 16 listopada 1987 r. Pochowany w Solcu n. Wis\u0142\u0105.<\/p>\n\n\n\n

Ks. J\u00f3zef Gi\u017cycki (prob. 1963-1967)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 15 lutego 1909 r. we wsi Osowie, parafii Gory\u0144 w diecezji Radomskiej. Do szko\u0142y podstawowej ucz\u0119szcza\u0142 w Goryniu i Bartodziejach. Szko\u0142\u0119 \u015bredni\u0105 rozpocz\u0105\u0142 w Radomiu, w gimnazjum im. Jana Kochanowskiego, a uko\u0144czy\u0142 i \u015bwiadectwo dojrza\u0142o\u015bci otrzyma\u0142 w gimnazjum Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu w r. 1930.
W tym\u017ce roku wst\u0105pi\u0142 do Sandomierskiego Seminarium Duchownego, kt\u00f3re uko\u0144czy\u0142 i przyj\u0105\u0142 \u015bwi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie 2 czerwca 1935 r. z r\u0105k ks. bpa Paw\u0142a Kubickiego. W charakterze prefekta szk\u00f3\u0142 podstawowych pracowa\u0142 kolejno w O\u017carowie, Radomiu i w Pionkach. W 1945 r. powr\u00f3ci\u0142 do Radomia na stanowisko prefekta szk\u00f3\u0142 \u015brednich i zawodowych. W tym czasie by\u0142 te\u017c kapelanem przy kaplicy \u015aw. Rodziny.
Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uko\u0144czy\u0142 studia z pedagogiki i otrzyma\u0142 tytu\u0142 magistra. W 1962 r. zosta\u0142 mianowany proboszczem w Wierzbicy, gdzie w czasie zamieszania dozna\u0142 niema\u0142ych przykro\u015bci.
W latach 1963-1967 by\u0142 proboszczem Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny w Ostrowcu \u015aw. Troszczy\u0142 si\u0119 o wyposa\u017cenie podziemnego ko\u015bcio\u0142a, sprawi\u0142 2 boczne o\u0142tarze, b\u0119d\u0105ce dzie\u0142em artyst\u00f3w rze\u017abiarzy z Tarnowa.
W 1967 r. zosta\u0142 przeniesiony na stanowisko proboszcza do Pionek, otrzyma\u0142 nominacj\u0119 na dziekana dekanatu pionkowskiego, a w 1976 r. zosta\u0142 odznaczony godno\u015bci\u0105 kanonika honorowego Kapitu\u0142y Kolegiaty Opatowskiej.
Zmar\u0142 10 kwietnia 1978 r. w Pionkach. Cia\u0142o \u015bp. ks. kan. J. Gi\u017cyckiego zosta\u0142o z\u0142o\u017cone w grobie na parafialnym cmentarzu w Pionkach.<\/p>\n\n\n\n

Ks. Tadeusz Michalski (prob. 1967-1971)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 24 listopada 1916 r. we wsi Kulany, parafia Wieczfnia, diecezja p\u0142ocka. Ucz\u0119szcza\u0142 najpierw do miejscowej szko\u0142y podstawowej, a nast\u0119pnie w Klimontowie, gdzie po wczesnej \u015bmierci matki przebywa\u0142 pod opiek\u0105 wujostwa. Gimnazjum uko\u0144czy\u0142 w Sandomierzu.
Po kr\u00f3tkim pobycie w Seminarium Archidiecezjalnym w Wilnie, w 1938 r. wst\u0105pi\u0142 do Sandomierskiego Seminarium Duchownego. \u015awi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie przyj\u0105\u0142 7 maja 1944 r. z r\u0105k ks. bpa Jana Kantego Lorka.
Przez kilka tygodni pracowa\u0142 jako wikariusz w Mniszku. Od 1945 r. zosta\u0142 przeniesiony do Ostrowca \u015aw., gdzie pe\u0142ni\u0142 obowi\u0105zki prefekta i wikariusza. W 1956 rozpocz\u0105\u0142 prac\u0119 wikariusza parafii Naj\u015bwi\u0119tszego Serca Jezusowego w Skar\u017cysku-Kamiennej. Rok pracowa\u0142 w Kurii Biskupiej Gda\u0144skiej. W 1963 roku obj\u0105\u0142 stanowisko proboszcza w Bogorii. W 1966 r. wyjecha\u0142 do rodziny przebywaj\u0105cej w Chicago, tam pomaga\u0142 w pracy duszpasterskiej w parafii \u015aw. Micha\u0142a.
W styczniu 1967 r. zosta\u0142 mianowany proboszczem par. Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny Salety\u0144skiej w Ostrowcu \u015awi\u0119tokrzyskim. Na tym stanowisku trwa\u0142 do ko\u0144ca \u017cycia. By\u0142 diecezjalnym referentem duszpasterstwa nauczycieli.
Zmar\u0142 nagle na serce w Cz\u0119stochowie 1 czerwca 1971 r. Pochowany w rodzinnej parafii Wieczfnia w diecezji p\u0142ockiej.<\/p>\n\n\n\n

Ks. Stanis\u0142aw Mali\u0144ski (prob. 1971-1977)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 16 wrze\u015bnia 1914 r. w Jaraczewie, pow. jaroci\u0144ski, archidiecezja pozna\u0144ska. W rodzinnej wiosce ucz\u0119szcza\u0142 do szko\u0142y podstawowej trzy lata, a p\u00f3\u017aniej przez 8 lat doje\u017cd\u017ca\u0142 do Pa\u0144stwowego Gimnazjum Klasycznego w Jarocinie.
Po z\u0142o\u017ceniu egzaminu maturalnego w 1932 r. zosta\u0142 przyj\u0119ty do Wy\u017cszego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. 6 czerwca 1937 r. przyj\u0105\u0142 \u015bwi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie z r\u0105k ks. Biskupa Jana Kantego Lorka.
Jako kap\u0142an ks. Stanis\u0142aw Mali\u0144ski pracowa\u0142 w parafii Wszystkich \u015awi\u0119tych w Starachowicach. W listopadzie 1948 ks. Mali\u0144ski zosta\u0142 przeniesiony na stanowisko wikariusza par. \u015aw. Micha\u0142a w Ostrowcu, a po roku do parafii Opieki N.M.P. w Radomiu.
W czerwcu 1955 r. ks. St. Mali\u0144ski zosta\u0142 mianowany administratorem parafii Skar\u017cysko Ko\u015bcielne. W 1969 r. ks. Biskup Piotr Go\u0142\u0119biowski powierzy\u0142 mu funkcj\u0119 diecezjalnego duszpasterza m\u0119\u017cczyzn.
W lipcu 1971 r. ks. Stanis\u0142aw Mali\u0144ski obj\u0105\u0142 parafi\u0119 N.M.P. Salety\u0144skiej w Ostrowcu \u015aw. Od pocz\u0105tku czyni\u0142 usilne starania o zezwolenie na kontynuacj\u0119 budowy ko\u015bcio\u0142a. Ogrodzi\u0142 plac ko\u015bcielny.
Zmar\u0142 7 grudnia 1976 r. Pogrzeb odby\u0142 si\u0119 10 grudnia na cmentarzu przy ul. D\u0142ugiej w Ostrowcu \u015aw. Obrz\u0119dom pogrzebowym przewodniczy\u0142 ks. Biskup P. Go\u0142\u0119biowski.<\/p>\n\n\n\n

Ks. Bogus\u0142aw Pi\u0105tek (prob. 1977-1984)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 27 listopada 1930 r. w Kowalkowie, diecezja radomska. Szko\u0142\u0119 podstawow\u0105 uko\u0144czy\u0142 w Kowalkowie, a nast\u0119pnie ucz\u0119szcza\u0142 do gimnazjum Jana Kochanowskiego w Radomiu. W 1947 r. wst\u0105pi\u0142 do Ni\u017cszego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. \u015awi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie otrzyma\u0142 29 maja 1955r. z r\u0105k ks. bpa Jana Kantego Lorka.
Po \u015bwi\u0119ceniach ks. Pi\u0105tek zosta\u0142 skierowany do pracy duszpasterskiej w Radomiu na Borkach. W r. 1958 przeszed\u0142 do Chlewisk, gdzie by\u0142 napi\u0119tnowany przez w\u0142adze wojew\u00f3dzkie za kazanie w obronie krzy\u017cy w szko\u0142ach. W r. 1959 otrzyma\u0142 nominacj\u0119 na rektora ko\u015bcio\u0142a \u015bw. J\u00f3zefa w Kozienicach i prefekta szk\u00f3\u0142. Kolejno pracowa\u0142 w parafii \u015awi\u0119tej Tr\u00f3jcy w Starachowicach, w Wierzbicy i w Kunicach. W r. 1963 pracowa\u0142 jako wikariusz w parafii farnej w Radomiu. Nast\u0119pnie zosta\u0142 proboszczem w Czy\u017cowie Szlacheckim.
W r. 1973 przeszed\u0142 ks. Pi\u0105tek na probostwo w Beszowej, a w 1977 obj\u0105\u0142 (po \u015bmierci ks. St. Mali\u0144skiego) parafi\u0119 NMP na Piaskach. Wybudowa\u0142 g\u00f3rny ko\u015bci\u00f3\u0142 i plebani\u0119. Ostatni\u0105 plac\u00f3wk\u0119 w Potworowie obj\u0105\u0142 w r. 1984.
Ks. Bogus\u0142aw Pi\u0105tek zmar\u0142 nagle na zawa\u0142 serca 17 lutego 1986. Nabo\u017ce\u0144stwo pogrzebowe odby\u0142o si\u0119 w miejscowej \u015bwi\u0105tyni parafialnej 20 Iutego. Mszy \u015bw. pogrzebowej w koncelebrze 40 kap\u0142an\u00f3w przewodniczy\u0142 Bp Walenty W\u00f3jcik. Przyby\u0142y autokarami delegacje parafian z Czy\u017cowa i Ostrowca \u015aw. Cia\u0142o ks. Bogus\u0142awa Pi\u0105tka z\u0142o\u017cono na cmentarzu w rodzinnej parafii.<\/p>\n\n\n\n

Ks. infu\u0142at Roman Chwa\u0142ek (prob. 1984-1992)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 12 kwietnia 1935 r. w Woli Baranowskiej, parafia w miejscu. Liceum Og\u00f3lnokszta\u0142c\u0105ce uko\u0144czy\u0142 w 1953 r. w Sandomierzu. Po odbyciu studi\u00f3w seminaryjnych w Wy\u017cszym Seminarium Duchownym w Sandomierzu (1953-1958), dnia 15 czerwca 1958 r. przyj\u0105\u0142 \u015bwi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie z r\u0105k bpa Jana Kantego Lorka.
Jako wikariusz pracowa\u0142 w Bli\u017cynie (1958-1962), Mircu (1962-1963), w Ostrowcu \u015aw. w parafii Naj\u015bwi\u0119tszego Serca Jezusowego (1963-1966), w Pion\u00ackach w parafii \u015bw. Barbary (1966-1968), w Siennie (1968-1971) i Radomiu w parafii Naj\u015bwi\u0119tszego Serca Jezusowego (1971-1974).
Proboszczem by\u0142 w Ko\u0144skich – Nie\u015bwi\u0144 (1974-1975), w parafii Nadolna (1975-1980), w Potworowie (1980-1984) i Ostrowcu \u015aw. w parafii Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny Salety\u0144skiej (1984-1992).
Jest pracownikiem Kurii Diecezjalnej od r. 1992. Zosta\u0142 mianowany kanonikiem honorowym Kapitu\u0142y Katedralnej w Radomiu (1988), kanonikiem gremialnym Kapitu\u0142y Katedralnej w Sandomierzu (1993), kapelanem honorowym Jego \u015awi\u0105tobliwo\u015bci (1995).<\/p>\n\n\n\n

Ks. pra\u0142at Stefan Wilk (prob. 1992-2005)<\/h3>\n\n\n\n

Urodzi\u0142 si\u0119 16 grudnia 1929 r. w Brzezinkach Nowych, parafia Tcz\u00f3w, diecezja radomska. Liceum Og\u00f3lnokszta\u0142c\u0105ce uko\u0144czy\u0142 w 1949 r. w Sandomierzu.
Po odbyciu studi\u00f3w seminaryjnych w Wy\u017cszym Seminarium Duchownym w Sandomierzu (1949-1954), dnia 30 maja 1954 r. przyj\u0105\u0142 \u015bwi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie z r\u0105k bpa Jana Kantego Lorka.
Jako wikariusz pracowa\u0142 w Ostrowcu \u015aw., w parafii NMP Salety\u0144skiej (1954-1955), w Skar\u017cysku Kamiennej (1955-1958), w \u0141agowie (1958-1959), w Koprzywnicy (1959-1961) i Policznie (1961-1963).
Proboszczem by\u0142 w \u0141\u0119gonicach Ma\u0142ych (1963-1973), we W\u0142ostowie (1973-1992). W latach 1992-2005 by\u0142 proboszczem w Ostrowcu \u015aw. w par. Naj\u015bwi\u0119tszej Maryi Panny Salety\u0144skiej (1992-2005). Przeprowadzi\u0142 w tej parafii wiele prac przy uposa\u017caniu ko\u015bcio\u0142a, m. in. doko\u0144czy\u0142 zak\u0142adanie posadzki marmurowej w \u015bwi\u0105tyni, zakupi\u0142 \u0142awki, figury i \u017cyrandole. Staraniem ks. pra\u0142ata firma p. Furdyny, artysty krakowskiej ASP wykona\u0142a witra\u017ce.
Zmar\u0142 13 sierpnia 2015r. Cia\u0142o Ks. pra\u0142ata Stefana Wilka spoczywa na Cmentarzu Komunalnym w Ostrowcu \u015awi\u0119tokrzyskim.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Proboszcz: Ks. pra\u0142at mgr lic. Zbigniew Wiatrek Urodzi\u0142 si\u0119 w 1959 r. we W\u0142ostowie. Liceum Og\u00f3lnokszta\u0142c\u0105ce uko\u0144czy\u0142 w 1978 r. w Opatowie. Po odbyciu studi\u00f3w seminaryjnych w Wy\u017cszym Seminarium Duchownym w Sandomierzu (1978-1984), dnia 19 maja 1984 r. przyj\u0105\u0142 \u015bwi\u0119cenia kap\u0142a\u0144skie z r\u0105k JE Bp. Edwarda Materskiego. W 1985 roku przedstawi\u0142 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) prac\u0119 magistersk\u0105 z teologii<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"parent":3827,"menu_order":6,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":{"spay_email":"","footnotes":""},"class_list":["post-72","page","type-page","status-publish","hentry"],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/72"}],"collection":[{"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=72"}],"version-history":[{"count":85,"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/72\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":5477,"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/72\/revisions\/5477"}],"up":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/3827"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/parafiapiaski.ostrowiec.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=72"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}